شش شعر کوتاه

جلال خسروی

1

نگاهت را در باد ریخت پاییز

گیسویت را در من

تنها غروب می خواندت

در لای سایه ها.

2

بر نیمکت های پارک

شطرنج می کنند شاخه ها

و ماه

    نگاه

       می کند.

3

رفته اند شاخه ها

سایه هاشان مانده اند در درون من.

4

غروب خانه برایم آورده

راه راهِ اتاق

خاطره خم می شود

و مرگ

از زبان تو می لیسم.

5

قد کشیده ام تا مرگ

آینه می بیند

نگاه کن!

6

در تو می ریزم

مرگ

در تو می ریزم

شکم اَت بالا می آید

کودک می شوم.